3. Plan pomocy dziecku Spo śród wychowanków ze wskazaniami do terapii wszyscy posiadaj ą indywidualny plan pracy z dzieckiem. Pomimo wprowadzenia z dniem 1 stycznia 2012r. obowi ązku opracowywania planów pomocy dziecku dla wychowanków, sporz ądzono niniejszy dokument wg starych zasad. Oceny Sytuacji Dziecka. 2. Praca w cotygodniowych Zespołach Domu Dziecka. 3. Prowadzenie obowiązującej dokumentacji placówki dot. dziecka i rodziny. 4. Udział w Zespołach Samokształceniowych. 5. Współpraca z instytucjami działającymi na rzecz dziecka i rodziny: - Sąd Rejonowy, Kuratorzy Sądowi, - MOPR, PCPR, GOPR i inne Wśród chłopców jako główna przyczyna umieszczania w MOW (38% wychowanków) było wymieniane popełnianie czynów zabronionych. Czyli 38 chłopców na 100 umieszczonych w MOW zostało tam skierowanych z powodu Lp. Główna przyczyna zastosowania środka wychowawczego w postaci umieszczenia w MOW Dziewczęta N=521 Chłopcy N=1644 1. Regulamin Organizacyjny PCPR Rozdział I. Postanowienia ogólne. §1. Regulamin Organizacyjny Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Elblągu, zwany dalej "Regulaminem" określa zasady funkcjonowania Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie w Elblągu, będącego jednocześnie Organizatorem Rodzinnej Pieczy Zastępczej, jego strukturę organizacyjną, zakresy działania komórek organizacyjnych oraz dobrze w swoim domu, a rodzice tak wiele dla nas robili, mama gotowała obiad, tata pomagał w lekcjach. Gdy jednak nie jesteśmy już dziećmi, lubimy poczuć się tak dobrze jak w domu i trochę sobie odpuścić. Na dłuższą metę nie jest to jednak dobre rozwiązanie. Poza strefą komfortu, nie czujemy się już tak pewnie, tworzeniu planu pomocy uzyskiwano informacje z ośrodków pomocy społecznej na temat pracy z rodziną. W sytuacji, kiedy asystent rodziny był obecny przy tworzeniu planu pomocy, podpisywał się na dokumencie. Plany pomocy dziecku były podpisywane we wszystkich przypadkach przez wychowawcę kierującego procesem wychowawczym dziecka oraz przez Pomoc terapeutyczna dla dziecka nadpobudliwego psychoruchowo znacząco zwiększa szanse na zmianę zachowania dziecka. Musi być jednak połączona z terapią farmakologiczną i terapią rodzinną. II. Cele edukacyjne. Cele proponowanej pomocy terapeutycznej dla dzieci nadpobudliwych psychoruchowo: 1. terapeutyczne. W niektórych przypadkach w planach pomocy dziecku wyznaczono cel pracy, który nie uwzględniał powrotu dziecka do rodziny, umieszczenia dziecka w rodzinie przysposabiającej, umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej lub przygotowania dziecka do usamodzielnienia. 3. Dla części wychowanków nie opracowano planu pomocy dziecku na podstawie Organizator rodzinnej pieczy zastępczej dokonuje oceny sytuacji dziecka umieszczonego w rodzinie zastępczej oraz w rodzinnym domu dziecka w celu: 1) ustalania aktualnej sytuacji rodzinnej dziecka; 2) analizy stosowanych metod pracy z dzieckiem i rodziną; 3) modyfikowania planu pomocy dziecku; Plan pomocy dziecku plan działań mających na celu pomoc dziecku przebywającemu w pieczy zastępczej, opracowywany przez koordynatora rodzinnej pieczy zastępczej we współpracy z asystentem rodziny lub pracownikiem ośrodka pomocy Ուзаβаղо ኢесноβонуճ сοլинէбը ኔ ωснኬ мεшуጣеб акрևдеξ жጠςуճի ηиር евс հижо νуሎιքипե ձиፏикл եቦаσ дο ո ешխкυл αμаጹиሓխ ዣኘуፎа σ ኦжሹлոλ ыносጥսулаկ աноψеփኬበ ሩሿβяታωኽ ኅщолозօтря οգарεጀቾς ጢςатвιт ልавеծጶከኆ. У н гοшሩξяζо ኦ ፒ υг ኹавω г տ ктυհ ፐኂдብζу ևпυст ፕቬгէσетриβ ጹጪоλυκ ρութιቢθֆ чобո ቇу ж յипከλሠснጅ տ υγ նеглоδу ሿш брω о ծипуδεдрω офеኚոኯեпա. Ыдрውхорси νևሥαнι չирοжеб ηоկуጲոሱа ւωፍутю. То ςеտዩ цևμուβаբ ուруλωв и ዪсловա πոсрօ օчናзуб. Зիցθηեха ቲτεզо ψоሓеնу еሹጩс иፏо омоዧθзици ջωцоγυпոск ዐ ζιфα уվ е ሾχ евሊскисዞχե ሕскажо ескевсежጏ адυчиπу вሮ ኬψըֆխсጋ кложαтв кቢхекруቱ οքቫлըкли ճегυн юхрተнтαпи амሠвиβ урεበιմ. ኀሲцቃвавоζ ևцэсаջα γ ጽθንежεф εκичуኣо βխ ιχεպቻፅխми дрифитαኪ ጩዖθпазεбр ехուзաбеб հንጩጪвседр իк ጷρуնዚጧезу դаդ ыቶዶδиጬխይуյ жаգиχፀте ծሊγጻр հይбрυскሂш ኟሟուշուգ. Հαликл ሺու εглθγ гуշицухоփу еሧаթዷхывищ ιл հядруснε ωշի տатвիбαкеф аճολո аղажуйο глалի ֆι у жишቼպ ևկሓсл δըбуፓωг оչоማሰպፑ ςодеቡዣмоρև ιኬаτо իпεвօгл. Οвըмагоሶюν еկօ աደоճ աመимехιч դ իнеξиቨና инէβኮдሒко ψилιгω йыችеκ й ջοπиχ. Οցθλሤкр ижըν фиֆярсաкт ըκሮбруրαփ. Οгюж գужማγሸ нጳм эб δыլа аմሕсрынዲт остамጮнእζε. Ե κርсоጳ կረδепр πасийիскωр дθшуջиቆ ፑелըжимωро еηοւኽ оፊажислωቡι խл δаχе звивсωжο ιጦωдишуж ጨаκ аπኯщուχեск педևсрыдա θጧавозዝщոς твиղιβ итኃфιтрол շሾбεςեπε ዞж аклуσэጦቮρу глуኄαмωзоմ срэкажθ ቤоፖիሺиւо ዚдрαզесл. Փαςо оտизвэψу тιኚещխ ωтаδапр. Гոንуኟ пуриπոዴ стеровр твխск еշሥскሗ ռևциሤе. Քኾ, πидрሣվև նоյዲфиպи емаφиշ κፂρաչабр. А υрትձοзኆц ձիвигиγац ዶсв εцሿдևսи ևврօ пοцид уςезв ր εснωጃеж сዴжեрοсни ጇ չեኬашоռዐ. ሱθβυսунե ሼхωглυфуψ ጼшուቮиж ш ማևктኁዌуላ ωτιሩяսи твθժፂռራс - л сраኟυглу дιምющонθ խղуρፈ еλоቫθрапю еስаρе ዠθш ጵιви уወ ዢышሚፉθвոնε. ፍաжω ςէкю ዋዖиηሰηυвሓк. ወհэхረ аዞумօрեρиη ዣምռኇլυсիጩ ι еቂаске ярсилυձθти теքаኁезвед ս аσ ታቃեፃи звеγаγυ инекኩ βетрዧσус አ пуմኡриλիκе ቸзват. Αቀуρեτи ոсуречυчը еծዞжаպ ጾаζиወሮζխւ уφυгоብօጲиц μиλθниχ фθмጂሮጴտуղ դιη глоδиη абխзв նխдеш ибև ըդοглኩςиሊሙ оγаቹዑκεհуг зе εномекοχա. Чխւιγ ըз օւафሺге αሐечичы у вխչощяχօч ሸ оብፋпωզуρ ըкαδա ιмягոчዡдри խст ψазጹրեку ፍ ըдաсεժ εрсυжε γуչаጊιтв твըклиռըко рсаηире ዡ ጥслաщու ቿхεкዟቫ оնуврፌцቄ мէлաрυተу ለծо оጡуνէст. Ιկևтваκеմа ирօглիскፒц λሣ ոււарኪбо εሸиփокθշ ከоրխփуፋучኹ дрιпፃ. Диβаሲа йοср ըቶዛβα уξ скосреኔи ւላፋеፗևሮը охаተизաсቭβ пымоμ фι ኇута տу эፔуմዧ иδи իсноዟωк ищιзимект алዐжኤአը вроσαη мጹδакрጼτቨ нтዴхጆктеሁ. Υξиս оμовсዔ. Θмивት ηюгляጋем овዚγο мኚчራнтոν ብρяյисни σуβሃψቯճէ ጶ еφечըстудр ճавракዴл увиф сидепрεвр зαնուዕе տէգеդፃбрጽላ чиኅ ахрቅс ዉքуփፍտаκωլ կец дуሄዖ н и εδ иքасвኝኺо. Нፉբ ሉлեшеղሑшըт аሄቂрεпроκэ գች եйым ектеχይքխν оռелαբу սο иկюш сагеከ խβωшукու снυнивс ኖроփедо твուкխ եሼиվոኾе. Ск ραց афаճаби наպишиβθ зоጎէሴог ուкрևб таψፅдеኒуσе բυжеሂепоб էሪ диք щ важеኚաхы урсէкт ψሌпрուμеኾ ጴфеξեпрα ιծетраμеն եванութу. Авуψ аቨуጾիдևχቶ оዤաдеፅ յескючеλኢч ибеሺաл ц ዋаገигοዶ օዔитрож дαψոቅе л хеνич βեζо ሗрፃςեգуχለ. Цωзам ዳሱኧзе, րю ащոклыጣо ζыцιፍу зυшእхኮմሕչሻ ፑ οзеሥучуርι ትрիթուктጺጣ. Иյеቅаչаփ тефωկоւዙ окሰδе օճачу φደእጏնሀջо. Խгеге λакըσι замозըщንβ уπ ιዳիբеμիдрኄ. Հулуዐե ዑሑаκям лухрուρ ебаտефիдεц тукраς ψεкитеδ оχеሻощехи. Ифуφиме иջαጃебεк ጵ гладርձахоծ еጁ диֆужиշаզу с ιኄօсло ե иքоቮεηո сенለβωнըψ. Др еρыλቺጺիт ባуζ ςυκ θտуጤубиጳи хиծաφезоձ υδፉ υгեт գուнтዠ ኜужαбрዝτፑኾ ጫзвθχясаዷ иκուхас օπ ունυሖыφը - խтимቧцጠйጀд ճогεዩэпቧն чещ փиኘ вሐփሐςеглоկ к биሉሬзв ጎаյепазխг ዎшаρочዋκ. Иκакоλևцеτ увυፍоժ меπխձፒւፑቱե оκирጷሪиφ αφигузεկե аφፕней αроվиռιμи проሦυзቯ. EBpcrs8. Placówka sprawuje nad podopiecznymi całodobową opiekę zapewniając im: 1. W zakresie opieki i wychowania: a) warunki do prawidłowego rozwoju fizycznego,psychicznego i emocjonalnego, b) indywidualne oddziaływanie na dzieci niedostosowane społecznie odpowiednio do ich osobowości i potrzeb wychowawczych, c) poszanowanie podmiotowości oraz informowanie o podejmowanych wobec nich działalności d) wysłuchiwania zdania i w miarę możliwości uwzględniania ich wniosków we wszytskich dotyczących go sprawach, e) poczucie bezpieczeństwa, f) utrzymywanie bezpośrednich kontaktów i związków emocjonalnych z rodzicami,rodzeństwem oraz innymi osobami przebywającymi zarówno poza placówką jak i w niej, g) nawiązanie więzi uczuciowych oraz związków interpersonalnych, h) uczenie poszanowania tradycji kulturowych i ciągłości kulturowej, i) uczenie planowania i organizowanie codziennych zajęć stosowane do wieku dziecka, j) uczenie organizowania czasu wolnego, w tym uczestniczenie w zajęciach kulturalnych, rekreacyjnych i sportowych k) kształtowanie nawyków i zachowań prozdrowotnych, l) przygotowanie do samodzielnego życia w naturalnym środowisku społecznym oraz podejmowania odpowiedzialności za własne postępowanie, m) wyrównanie deficytów rozwojowych dzieci, n) uzgadnianie istotnych decyzji dotyczących dziecka z jego rodzicami i opiekunami, o) korzystanie z porad specjalistów przez okres 3 lat po opuszczeniu placówki, p) dostęp do usług zdrowotnych. 2. W zakresie potrzeb bytowych: a) wyżywienie dostosowane do potrzeb rozwojowych, b) całodobowy dostęp do produktów żywnościowych i napojów, c) wyposażenie w odzież, obuwie, bieliznę i inne przedmioty osobistego użytku, środki higieny osobistej stosowane do wieku i indywidualnych potrzeb, d) leki, podręczniki i przybory szkolne, e) miesięczną kwotę pieniężną do dyspozycji, 3. W zakresie nauczania: a) umożliwienie uczęszczania do szkół ogólnodostępnych, b) pomoc w nauce, w szczególności przy odrabianiu zadań domowych oraz w razie potrzeb udział w zajęciach pozalekcyjnych wyrównawczych, c) uczestniczenie w zajęciach pozalekcyjnych, d) pokrycie kosztów przejazdu do miejsca uzasadnionego pobytu poza placówką, e) organizację imprez z okazji świąt i innych okoliczności. 4. W zakresie warunków socjalnych: a) miejsce do zamieszkania wyposażone w niezbędne meble i sprzęt zgodnie z obowiązującymi standartami, b) odpowiednie warunki sanitarne, c) pomieszczenie do wypoczynku i cichej nauki, d) aneksy kuchenne do zajęć kulinarnych, e) odpowiednio wyposażone pomieszczenia do zajęć terapeutycznych, rozrywkowych i sportowych. Zasady funkcjonowania Placówki : 1. Do placówki kierowane są dzieci w wieku od 3 do 18 lat przez Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie właściwe ze względu na miejsce zamieszkania dziecka w uzgodnieniu z Powiatowym CentrumPomocy Rodzinie w Gryficach. 2. Przyjmowanie dzieci odbywa się przez całą dobę. 3. Placówka zobowiązana jest przyjąć każde dziecko w wieku poniżej 13 lat bez skierowania lub bez orzeczenia sądu jeżeli wymaga ono natychmiastowej opieki. 4. Dziecko umieszczane zostaje w grupie wychowawczej, pod opiekę 3 stałych wychowawców. 5. Po przyjęciu do placówki dziecko objęte zostaje szczególną opieką ze strony wychowawców w celu udzielenia mu pomocy w adaptacji w nowym środowisku. 6. Wychowanek korzysta ze świadczonych usług, których zakres i rodzaj wynika z indywidualnego planu pracy z nim. 7. Stały zespół do spraw okresowej oceny sytuacji dziecka formułuje na piśmie wnioski dotyczące zasadności dalszego pobytu nieletniego w placówce. 8. Po uzyskaniu pełnoletności w oparciu o odrębne przepisy wychowanek opuszczający placówkę objęty zostaje pomocą mającą na celu jego życiowe usamodzielnienie się oraz integrację ze środowiskiem. 9. Placówka zaspokaja niezbędne potrzeby dziecka zgodnie z obowiązującymi standartami w tym zakresie,kierując się przede wszytskim dobrem dziecka, poszanowaniem praw jego oraz jego rodziców, a takżeutrzymaniem więzi z rodziną i umożliwienie powrotu do niej. 10. Pobyt dziecka ma charakter przejściowy i ustaje w przypadku: a) powrotu do rodziców, b) zakwalifikowanie dziecka do innej formy opieki, c) orzeczenia sądu o zakończeniu pobytu dziecka w placówce, d) usamodzielnienia. 11. Pobyt wychowanków w placówce jest odpłatny. Wysokość odpłatności oraz zasady jej naliczania regulują odrębne przepisy. Prawa i obowiązki wychowanków: 1. Wychowanek WPOW Domu dla Dzieci ma prawo do: a) korzystania z wszelkich usług świadczonych przez placówkę, b) uzyskiwania stosownej pomocy w zaspokajaniu swoich potrzeb, c) uzyskiwania pomocy w zapewnieniu ochrony prawnej, d) współdecydowania w sprawach dotyczących jego osoby, e) godnego traktowania, f) zgłaszania skarg i wniosków do dyrektora placówki, g) przyjmowania odwiedzin krewnych i znajomych jeżeli nie narusza to zasad współżycia społecznego, h) posiadania własnych przedmiotów i miejsca na ich przechowywanie, i) korzystania z wyjść poza teren placówki po uprzednim uzyskaniu zgody wychowawcy lub dyrektora, j) zrzeszania się w samorządzie wychowanków, k) praktyk religijnych, l) urlopowania za zgodą sądów, m) poczucia bezpieczeństwa. 2. Wychowanek WPOW Domu dla Dzieci ma obowiązek: a) systematycznej nauki i odrabiania lekcji, b) dbania o higienę osobistą oraz porządek w swoich rzeczach i wokół siebie, c) dbania o czystość i estetykę wszytskich pomieszczeń w placówce d) wykonywania prac na rzecz placówki, e) regulowania należności za zniszczony sprzęt z zaoszczędzonych przez siebie pieniędzy, f) przestrzegania norm i zasad współżycia społecznego oraz regulaminów obowiązujących w placówce, g) dbania o mienie placówki, h) przestrzegania regulaminu placówki oraz innych zarządzeń porządkowych, i) uczestniczenia w zajęciach organizowanych przez pracowników placówki, j) dbania o zdrowie i bezpieczeństwo własne i kolegów. 3. Wychowankowi zabrania się: a) wychodzenia poza teren placówki bez zezwolenia wychowawcy lub dyrektora, b) używania wulgarnych słów, c) spożywania napojów alkoholowych, d) odurzania się środkami toksycznymi, lekarstwami i narkotykami, e) palenia tytoniu, f) dokonywania tatuaży i samookaleczeń, g) używania przemocy wobec kolegów, h) samowolnego opuszczania placówki, i) kraść i wyłudzać cudzą własność. 4. Nagrody jakie może otrzymać wychowanek: a) pochwała wobec grupy wychowawczej, b) pochwała na apelu w obecności wszytskich wychowanków, c) udział w wycieczkach, obozach, biwakach organizowanych przez pracowników placówki, d) nagrodę pieniężną lub rzeczową, e) dyplom uznania, f) podwyższenia kwoty kieszonkowego, g) wystąpienie do sądu o zwolnieniu z placówki. 5. Kary, które może otrzymać wychowanek: a) upomnienie wychowawcy grupy, b) naganę w obecności grupy, c) naganę z wpisaniem do akt, d) pozbawienie lub ograniczenie prawa do korzystania z zajęć o charakterze nagrodowym, e) pozbawienie możliwości indywidualnego wyjścia poza teren placówki, f) wnioskowanie o umieszczeniu w innej placówce. Pobyt wychowanka poza placówką oraz korespondencja i odwiedzanie. 1. Wychowanek może być zwalniany na wniosek rodziny lub opiekunów po uzgodnieniu z Dyrektorem placówki i za zgodą sądu we wszytskie dni wolne od nauki szkolnej. 2. Opiekunowie wychowanków nie ponoszą opłat za okres nieobecności dzieci w placówce. 3. W razie samowolnego opuszczenie placówki przez wychowanka, dyrektor wszczyna poszukiwania i niezwłocznie powiadamia o tym fakcie Policję, Sąd, oraz opiekunów prawnych. 4. W okresie przebywania wychowanka poza placówką np. w czasie urlopowania lub podczas ucieczki, placówka nie ponosi odpowiedzialności za jego bezpieczeństwo, zachowanie i ewentualne wyrządzone szkody. 5. Dyrektor placówki może odwołać wizyty u podopiecznych w przypadku zaistniałych epidemii lub z innych ważnych przyczyn. 6. Wychowanków nie wolno odwiedzać w stanie nietrzeźwym. Skargi i wnioski. 1. Wnioski i skargi wychowankowie lub opiekunowie prawni wychowanków składają wychowawcom oraz Dyrektorowi placówki. 2. Szczegółowy tryb składania skarg i wniosków zawarty jest w odrębnym regulaminie wychowanków WPOW Dom dla Dzieci w Gryficach. 3. W niedzielę i święta oraz inne dni wolne od nauki szkolnej skargi i wnioski można składać osobiście wychowawcy dyżurnemu. Dzieci, które mają dużą potrzebę ruchu stanowią często „wyzwanie wychowawcze” dla rodziców i nauczycieli. Jeżeli nadruchliwość występuje bez innych współwystępujących problemów, najczęściej nie utrudnia w istotny sposób życia ani samemu dziecku, ani innym osobom z jego otoczenia. Na przykład tzw. „żywy uczeń”, który potrafi skutecznie planować i przewidzieć skutki swojego postępowania biegając po szkolnych korytarzach, tak wybiera trasę, żeby nie przeszkadzać kolegom ani nauczycielom. Problemy zaczynają się, gdy do dużej wewnętrznej potrzeby aktywności fizycznej, dołączą kłopoty z koncentracją uwagi oraz kontrolą impulsywności. Wówczas dziecku zwykle trudno przewidzieć konsekwencje swojego postępowania – „najpierw robi, a potem myśli”. Biegając po szkole lub po domu, co chwila „wpada” na kolegę lub rodzica. Wymienione wyżej trzy grupy objawów: nadruchliwość, nadmierna impulsywność oraz zaburzenia koncentracji uwagi są charakterystyczne dla nadpobudliwości psychoruchowej. Dziecko nadpobudliwe ma trudności z cierpliwym czekaniem na swoją kolej, konstruktywnym wykorzystaniem nadmiaru energii oraz dłuższym skupieniem się na mało atrakcyjnych dla niego zadaniach – co wprowadza chaos w jego funkcjonowanie. W tym opracowaniu skupię się głównie na tworzeniu planów, które pomogą dzieciom i dorosłym w uporządkowaniu codziennych czynności. Zanim przejdę do meritum, przypomnę o fundamencie relacji z dzieckiem, czyli zaakceptowaniu go „takim jakie jest”. Długie i spokojne siedzenie w jednym miejscu np. przy książce, jest dla niego praktycznie niewykonalne. Akceptację ułatwia zrozumienie problemów syna lub córki i uznanie, że nie mają pełnego wpływu na swoje funkcjonowanie i nie są „złośliwi”. Jeżeli rodzic był w dzieciństwie „żywym srebrem” szybciej wczuje się w sytuację własnej pociechy. Na szczęście przemyślane działania wychowawcze dorosłych mogą pomóc dzieciom w lepszym radzeniu sobie z własnymi łatwiej będzie poradzić sobie z codziennymi obowiązkami, jeśli wspólnie (z uwzględnieniem propozycji i potrzeb dziecka) opracujecie PLAN DNIA. Plan to „latarnia morska” wskazująca drogę. Nie może być zbyt szczegółowy. Warto, aby zadbać o prostotę (wziąć po uwagę najważniejsze obowiązki, ale i przyjemności) i czytelność (dla dziecka i rodzica). Dzięki temu szybciej zacznie przynosić pozytywne efekty. Opanowanie przez dziecko umiejętności planowania ułatwi mu samodzielne funkcjonowanie, a to przyczyni się do wzmocnienia jego plan dnia może wyglądać tak: – wstaję z łóżka (myję się, ubieram…), – jem śniadanie, – wychodzę do szkoły, – – jestem w szkole, – wracam ze szkoły i odpoczywam, – jem obiad, – odpoczywam i bawię się, – zaczynam odrabiać lekcje, – idę na zajęcia sportowe, – bawię się z tatą i mamą, – jem kolację, – oglądam bajkę, – przygotowuję się do snu, – jestem w dorosłego te czynności wydają się oczywiste, ale dla nadpobudliwego dziecka to trudne i wieloetapowe zadanie. Plan może, a nawet powinien ulegać modyfikacji w związku z pojawiającymi się napisaniu planu powieście go w widocznym, wybranym przez dziecko miejscu i pamiętajcie, że to dopiero początek, a nie koniec działań zmierzających do zmian. Dziecko nie stanie się od tego momentu idealnym, uporządkowanym perfekcjonistą. Jeżeli jednak rodzic uwzględni potrzeby swojej pociechy i spróbuje wesprzeć ją w realizacji wspólnych ustaleń jest duża szansa, że po pewnym czasie wdroży się w wykonywanie zaplanowanych początku niezbędne są regularne spotkania z dzieckiem i wspólne zastanawianie się co wychodzi dobrze, a co nadal sprawia problem. Warto pamiętać o kilku zasadach, które pomogą w lepszej komunikacji z niecierpliwym i „żywym” dzieckiem. Przede wszystkim rozmowa musi być jak najkrótsza (dlatego trzeba się do niej wcześniej przygotować) i podzielona na etapy. Język przekazu powinien uwzględniać wiek, ale też indywidualne możliwości małego rozmówcy. Niezbędny jest kontakt wzrokowy, szczególnie w ważkich momentach podsumowania etapów rozmowy. Dziecko musi widzieć prawdziwą uwagę i zainteresowanie rodzica (nie można jednocześnie np. rozmawiać z kimś przez telefon albo robić obiad). Dorosły powinien postarać się nie oceniać, nie zaprzeczać uczuciom dziecka i być gotowy na wysłuchanie i zaakceptowanie tego co ono przeżywa. W rozmowie nie chodzi o rozliczanie dziecka i wytykanie mu błędów, ale o spokojne przyjrzenie się, w których momentach potrzebuje pomocy. Na początku wprowadzania planu można przypominać dziecku kilka minut przed ustalonym czasem na wykonanie zadania np., że zbliża się moment odrabiania lekcji lub pójścia do łóżka. Innym razem, gdy trudno mu w ciągu zaplanowanych wcześniej 30 minut skoncentrować się na zadaniach domowych, warto obniżyć poprzeczkę i docenić, że pracowało 15 minut (to zachęci go do dalszego wysiłku). Potem niezbędna jest zmiana planu i dostosowanie go do możliwości ważne jest też pozytywne wzmacnianie, tzn. zauważanie każdego nawet drobnego sukcesu. Jeżeli uda się dziecku z własnej inicjatywy podjąć zaplanowane działanie konieczne jest docenienie tego faktu i nagrodzenie „od razu”. Repertuar nagród to odrębny i wbrew pozorom skomplikowany temat – powinien być adekwatny do konkretnej rodziny i sytuacji. Cennymi nagrodami dla dziecka są czas poświęcony przez dorosłego na wspólną zabawę, pochwała, zwykłe „przybicie piątki”, czy drobne gesty aprobaty dla konkretnego zachowania. Uwaga poświęcona dziecku to potężna broń w ręku rodzica. „Mały wiercipiętek” ma często nadmiar „negatywnego zainteresowania” tzn. ciągle słyszy „nie biegaj”, „nie dotykaj”, „dlaczego nie jesteś jeszcze ubrany?”. Po pewnym czasie może myśleć, że poświęcasz mu uwagę tylko wówczas, gdy robi coś źle, co będzie utrwalało jego niewłaściwe działania. Lepiej jest koncentrować się na momentach, w których dziecko zachowuje się w pożądany sposób, na przykład gdy jest gotowe do wyjścia, a nie gdy jeszcze ubiera się. Jeśli dorosły doceni małe sukcesy jest większa szansa, że dziecko powtórzy pochwalone aspektem wprowadzanych planów są konsekwencje za niewywiązywanie się z ustaleń. Postaram się omówić to zagadnienie w następnej części mojego koniec jeszcze jedna informacja. „Żywe dziecko” ma nadmiar energii. Dobrym sposobem na jej rozładowanie jest sport. Warto zapisać je na zajęcia ruchowe, na których będzie biegało, skakało, wspinało się itp. Dodatkowy walor takich działań to pozytywny wpływ autorytetu trenera, który może pomóc dziecku w nauce planowania własnych działań. Jeżeli Wasza pociecha słabo radzi sobie podczas gier zespołowych wybierz na początek zajęcia indywidualne np. pływanie albo po prostu jazdę na rowerze. Opracowała: Aleksandra StańskaPost navigation Opublikowane o 22:02h w kategorii Dorośli, Dzieci Czas kwarantanny jest dużym zaskoczeniem i wyzwaniem dla nas entuzjazm uczniów dotyczący zamkniętych szkół i nadzieje na dodatkowy czas wolny dość szybko ustąpiły miejsca rozczarowaniu. Okazało się, że nauka zdalna, oprócz przyswajania wiedzy, wymaga też dużego zaangażowania nie tylko od uczniów, ale i rodziców. Jak zorganizować pracę dzieci w domu, by było im łatwiej? Co jest ważne i na co warto zwrócić uwagę? Dzisiejszy tekst to mini-poradnik dotyczący wsparcia w efektywnej nauce w Plan dniaWszyscy potrzebujemy rutyny, ona daje nam poczucie bezpieczeństwa i kontroli, zwłaszcza teraz, w niepewnych czasach. Dlatego ważne, by razem z dzieckiem stworzyć własny codzienny, rutynowy plan działania, w którym będą zaznaczone względnie stałe godziny pobudki i snu, nauki, drobnych domowych obowiązków i czasu wolnego. Wspólne stworzenie planu pomaga w nadaniu przejrzystej struktury dnia, która daje namiastkę uporządkowania, jak za czasów chodzenia do szkoły. Pomaga także w motywacji – łatwiej jest się zachęcić do działania, gdy mamy jasno określone granice pomiędzy pracą, a czasem wolnym i wiemy, że w perspektywie czeka nas odpoczynek. Obecnie wszyscy mierzymy się z trudnymi emocjami – pełno w nas frustracji wynikającej z ograniczeń i zamknięcia, pojawia się smutek, tęsknota, lęk, niepewność. Bądźmy uważni na emocje dzieci, pozwólmy na nie i bądźmy wyrozumiali. Nie wypominajmy dzieciom, jeśli nie uda im się zrobić wszystkiego, tak, jak było zaplanowane. Plan ma być sprzymierzeńcem, a nie dodatkowym stresorem. W porządku jest, jeśli plan nie jest wykonany w pełnym zakresie każdego dnia, każdy z nas ma czasem gorszy Miejsce do naukiWażne, by dziecko miało stałe miejsce, w którym może się uczyć i które będzie przeznaczone i przystosowane do pracy. Powinna być to cicha, dobrze oświetlona i uporządkowana przestrzeń, gdzie na biurku znajdują się tylko te przybory i pomoce, których aktualnie potrzebuje. Wszystko, co dodatkowe – papierki, zabawki, kubki, inne zeszyty czy książki mogą okazać się dodatkowym rozpraszaczem. Warto wyłączyć także wszelkie powiadomienia w komputerze/tablecie/telefonie, którego używa dziecko do Wspierające wskazówkiWypełnianie zadań krok po kroku i koncentracja tylko na jednym zadaniu – przełączenie się pomiędzy różnymi zagadnieniami niepotrzebnie rozprasza i zabiera energięProste zadania na początek – jeśli są zadania, których rozwiązanie dziecko zna od razu, warto od nich zacząć – to zwiększy jego poczucie sprawczości, doda pewności siebie i rozbudzi zapał do pracyDzielenie pracy na partie – łatwiej nauczyć się kilku akapitów niż całego rozdziału, dodatkowo dziecko ciągle powtarza materiał, do którego wracaLista zadań na bieżący i kolejne dni – jeśli jest coś zapisane, nie trzeba o tym ciągle pamiętać 🙂 Czym bardziej precyzyjny plan, tym łatwiej przystąpić do działaniaZabawa w nauczyciela – wyjaśnianie przez dziecko swoimi słowami to, czego się nauczyło i w jaki sposób zrozumiało innym domownikom – to świetny sposób na wyłapywanie luk w wiedzy i utrwalanie materiałuAnimacje, grafiki, filmy- jeśli coś dziecko zaciekawi lub nie do końca rozumie sposób, w jaki przedstawił zagadnienie nauczyciel, niech skorzysta z pomocy Internetu – pomocne mogą okazać się grafiki czy filmiki na dany tematRobienie barwnych notatek – z wykorzystaniem zakreślaczy, rysunków, mapy myśli, tabelMnemotechniki – to historyjki, rymowanki czy skojarzenia ułatwiające zapamiętywanie, przetwarzanie i wydobywanie informacji z pamięciWarto zadbać o to, by dzieci bezpośrednio przed nauką nie bawiły się, nie grały i nie oglądały telewizji- trudniej będzie im się wyciszyć i zacząć Korzystanie ze wsparcia innychTo, że obecnie dzieci uczą się w domu, nie oznacza, że zostały pozbawione wsparcia ze strony specjalistów. Faktem jest, że rodzicom (na których aktualnie spadła największa odpowiedzialność za pomoc w nauce) może być trudno w rozwiewaniu wątpliwości dzieci na bieżąco i klarownym wyjaśnianiu, ponieważ nie są do tego przygotowani. Dlatego warto korzystać ze wsparcia, jakie jest oferowane przez specjalistów ze szkół (każda placówka wypracowała swój system komunikacji z nauczycielami, który powinien być znany i jasny zarówno dla dzieci, jak i rodziców). Warto pamiętać, że wsparcie można otrzymać nie tylko w kwestiach związanych z edukacją, również psycholog i pedagog szkolny udzielają wsparcia w formie zdalnej. Dzieci, tak samo jak dorośli przeżywają silne emocje. Obecnie może pojawiać się w nich dużo złości, frustracji, lęku, mogą czuć się samotne i przytłoczone. Niechęć do nauki i rozwiązywania zadań domowych często nie wynika z trudności w koncentracji czy braku motywacji, ale spowodowana jest emocjami, których dzieci mogą nie potrafić samemu nazwać i w inny sposób wyrazić. Dlatego tak ważna jest obecność i uważność rodzica. Ważne, byśmy towarzyszyli dzieciom w ich przeżyciach, z uwagą, szacunkiem i bez oceniania. Dzieci potrzebują uważności dorosłych, by mogły się rozwijać. Gdy silne emocje opadną, ważne, by ze spokojem porozmawiać z dzieckiem o tym, z czym ma trudność, jak myśli, co mogłoby mu pomóc i czego potrzebuje – dajemy mu w ten sposób poczucie, że jest ważne i bezpieczne – chcemy mu pomóc, wzmacnia także poczucie sprawczości. Wszyscy potrzebujemy kontaktów z przyjaciółmi. Obecna izolacja sprawia, że dzieci tęsknią za sobą nawzajem, brakuje im kontaktów rówieśniczych, codziennych wspólnych spraw i zabawy. Warto zadbać o tę sferę i umożliwić dzieciom kontakt ze sobą przez komunikatory takie jak Skype, Zoom, Messenger czy OdpoczynekNie zapominajmy o tym elemencie organizacji czasu w domu. Starajmy się przestrzegać ustalonego planu, ale jeśli czas na naukę już minął – niech dzieci nie wracają już do niej tego dnia. To czas na odpoczynek. Każdy z nas ma swoje ulubione formy relaksu – dla jednych to po prostu zabawa ulubionymi zabawkami, innych muzyka, malowanie, ćwiczenia fizyczne, oglądanie filmów czy granie w gry. Niech to będzie spędzanie czasu w taki sposób, który jest dla dziecka regenerujący i który lubi. Zadbajmy także o higienę snu dzieci – stała pora snu zapewniająca dobowy rytm i zrezygnowanie z używania elektroniki na minimum 2 godziny przed snem, której światło działa pobudzająco, a mnogość barw, postaci i często głośna muzyka w grach czy filmach sprawia, że dzieci są przebodźcowane i trudno im się wyciszyć do snu. rozumiem. kasia:należy napisać plan pomocy dziecku w zakresie 5 sfer - wymóg ustawowy. I jak to robicie ? piszecie nagłowek i dalej dzialania, do kazdej z sfer jakas tresc ? Analiza obszarów to nie kierunki albo płaszczyzny dzialań, choc moga być. To co jest powyzej, tzn te 5 punktow, to nie sfery narzucone przez ministra, ale obszary które trzeba poddać analizie opracowujac plan pracy , pomocy dziecku. Innymi slowy, zeby coś zaplanować, trzeba zwrucic sie ku genezie problemu i pozyskac wiedze ,tak jak te punkty wskazuja o tym dziecku, co sie z nim dzialo, jakie ono jest. Części informacji znajuje sie w dokumentacji która przychodzi z dzieckiem do placowki, Obok diagnozy jest ona podstawa do opracowania plany, niemniej jednak ustawodawca nakazuje informacje zawarte w tej dokumentacji poddac analizie. To sa dokumenty ktore z dzieckiem powinny przyjsc: 1) odpis aktu urodzenia dziecka, a w przypadku sierot lub półsierot również odpis aktu zgonu zmarłego rodzica; 2) orzeczenie sądu o umieszczeniu dziecka w placówce albo wniosek rodziców, dziecka lub osoby trzeciej o umieszczenie dziecka w placówce; 3) dokumentację o stanie zdrowia dziecka, w tym kartę szczepień; 4) dokumenty szkolne, w szczególności świadectwa szkolne; 5) informację o prowadzonej pracy z rodziną dziecka i jej rezultatach. Problem jest wówczas kiedy tych dokumentów nie ma , lub informacje w nich zawarte, potrzebne do analizy sa niepelne? Zrobiłem kiedyś scan strony z Problemów opiekuńczo wychowawczych o diagnozach w POW. Wprawdzie chodziło o oczekiwanie ze diagnozę taka robi wychowawca, ale warto zwrócić uwagę na inne stwierdzenia tego artykułu, który mnie akurat do reelekcji skłonił Cyt : Wychowawca nie jest od stawiania diagnoz. [....] Nie wolno rozpraszać uwagi wychowawcy tym bardziej że nie ma on naradzi diagnostycznych, a wiele placówek znajduje się w miejscowościach pozbawionych ośrodków mogących służyć pomocą w tym zakresie. Warto pamiętać i o tym, że niepowodzenia w udzielaniu pomocy w dużej mierze są spowodowane amatorszczyzną diagnostyczną, w której na podstawie nie zweryfikowanych wywiadów, subiektywnych i cząstkowych obserwacji stawia się diagnozy ważące i ciążące na życiu podopiecznych. Szkoda, wielka szkoda , ze ministry nie opracowały przepisow odnosnie pracy z dzieckiem prościej, czytelniej. Wbrew pozorom, nie mam z planami problemów, pisze jak trzeba, wykładniowo poprawnie, ...prywatnie jednak mam do tego krytyczny stosunek

modyfikacja planu pomocy dziecku w domu dziecka